Η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στην καταπληκτική και διδακτική παραβολή  του σπλαχνικού πατέρα ή όπως συνηθίζεται να λέγεται «Του  Ασώτου Υιού» (Λουκ.15,13-32). Οι Πατέρες όρισαν να είναι αφιερωμένη η Κυριακή αυτή στην συγκεκριμένη παραβολή του Κυρίου, για να τονισθεί στους πιστούς η απύθμενη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο και το πλούσιο έλεος της συγχώρεσης, που δίνει στους μετανοούντες ανθρώπους.

Κεντρικό πρόσωπο της παραβολής , δεν είναι ο άσωτος υιός αλλά ο πατέρας. Αυτός πρωταγωνιστεί από την  αρχή μέχρι το τέλος  στην παραβολή, με την μεγαλειώδη και ανατρεπτική συμπεριφορά  του.

Εκφράζει την αγάπη, την φροντίδα και για τα δυο παιδιά του. Αποδέχεται την επιλογή του μικρού γιου να φύγει, αλλά όταν  επιστρέφει τον συγχωρεί, του δίνει τη θέση που είχε πρώτα : στην καρδιά του, στην οικογένεια, στις κοινωνικές σχέσεις. Επίσης επιβεβαιώνει την αγάπη του  και προς τον μεγάλο γιο.

Με την μορφή του πατέρα της παραβολής, ο Χριστός φανέρωσε παραστατικά ποιος  και πώς είναι ο αληθινός Θεός: ένας Θεός που αγαπά όλους τους ανθρώπους χωρίς όρια, σέβεται την ελευθερία  και τις επιλογές του κάθε ανθρώπου, ως πρωταρχικό στοιχείο της ανθρώπινης προσωπικότητας. Στηρίζει τους ανθρώπους επουλώνοντας τις ψυχικές και σωματικές πληγές τους όταν επιστρέφουν κοντά του. Παραμένει  σπλαχνικός προς όλους , με τον τρόπο που ο καθένας έχει ανάγκη.

Γι΄ αυτό, κάποιοι υποστηρίζουν δικαιολογημένα πως και αν ακόμη είχε χαθεί ολόκληρο το Ευαγγέλιο και είχε σωθεί μόνο αυτή παραβολή, θα μπορούσε αυτή να αποτελέσει κείμενο ελπίδας και σωτηρίας για το ανθρώπινο γένος.

Bαχτσιαβάνου Μαλαματή

Θεολόγος