Είναι πλέον ευρέως γνωστό το φαινόμενο του ρατσισμού που παρατηρείται στο σχολικό περιβάλλον (κι όχι μόνο) και εξαπλώνεται όλο και πιο γρήγορα, επηρεάζοντας όλους τους μαθητές και καθορίζοντας τις σχέσεις μεταξύ τους, μερικές φορές ακόμα και την προσωπικότητά τους. Κάποιοι μαθητές, ανεξάρτητα από το φύλο τους, μπαίνουν στο «στόχαστρο» κάποιων άλλων και γίνονται αντικείμενο κοροϊδίας και εκμετάλλευσης. Το φαινόμενο αυτό οδηγεί στη σταδιακή απομάκρυνση εκείνων των παιδιών από τον κοινωνικό τους περίγυρο και τους δημιουργεί το αίσθημα της μειονεκτικότητας και της έλλειψης αυτοπεποίθησης. Παράλληλα, τα παιδιά αυτά είναι πολύ δύσκολο να κάνουν παρέες, καθώς κάποιος που τους φέρεται ρατσιστικά μεταδίδει τη συμπεριφορά του αυτή και σε άλλα άτομα και η αντιμετώπισή τους είναι σχεδόν ίδια από όλους, εκτός μερικών εξαιρέσεων.

 

Δυστυχώς πολλά τέτοια παραδείγματα υπάρχουν για αναφορά. Η πραγματικότητα αυτή όμως έχει και καταστροφικές συνέπειες. Ο έφηβος που δέχεται τον ρατσισμό των άλλων μετατρέπεται σε έναν ανασφαλή ενήλικα, χωρίς πίστη στον εαυτό του και στις δυνατότητές του. Έτσι, αυτομάτως, απομακρύνεται εκτός από τον κοινωνικό του περίγυρο και από τον ίδιο του τον εαυτό, καθώς πολλές φορές προκαλούνται ακόμη και ψυχολογικά προβλήματα.

Καθημερινά, είμαστε όλοι είτε θύματα, είτε θύτες, είτε μάρτυρες αυτών των γεγονότων.

·        Αναρωτηθήκατε ποτέ αν θα έπρεπε να πάρετε τη ζωή στα χέρια σας και να μην αφήνετε να σας συμπεριφέρονται έτσι;

·        Αναρωτηθήκατε ποτέ πώς θα νιώθατε αν εσείς ήσασταν το άτομο που όλοι κορόιδευαν;

·        Ή, αναρωτηθήκατε ποτέ τι θα γινόταν αν είχατε υπερασπιστεί εκείνο το παιδί που δεν έφταιγε σε τίποτα;

Σίγουρα, είναι πολύ δύσκολο να σταματήσει ή να μειωθεί η εμφάνιση αυτού του φαινομένου. Το σίγουρο είναι ότι πολλές ζωές μπορεί να σωθούν αν καταφέρουμε και λειτουργήσουμε με ισότητα και δικαιοσύνη.

 

Καρατζέτζου Αθηνά